Gniazdka elektryczne

Wymiana gniazdka zajmuje ok. 20 minut. Na czynności związane z wymianą składają się: demontaż poprzedniego gniazdka; oczyszczenie wnętrza puszki elektrycznej; ewentualna wymiana złączek znajdujących we wnętrzu puszki; sprawdzenie stanu izolacji przewodów i ewentualne ich zabezpieczenie koszulkami termokurczliwymi; zarabianie przewodów; wypoziomowanie; przymocowanie i przykręcenie gniazdka. Czasami dodatkowo należy przedłużyć przewody w puszcze. W instalacji aluminiowej montuję krótkie odcinki przewodów miedzianych, tak aby móc zastosować do połączenie przewodów miedzianych i aluminiowych złączki wypełnione pastą ograniczającą utlenianie. Zastosowanie złącz sprężynowych ogranicza awaryjność instalacji aluminiowych (aluminium charakteryzuje się dużym pełzaniem, co grozi poluzowaniem się zacisków śrubowych).

Zdarza się, że gniazdka elektryczne zostały zamontowane bez puszek lub puszki te nie są osadzone prawidłowo. Wymiana puszki lub jej prawidłowe osadzenie trwa ok. 30 min. Jeżeli kontakt jest zamontowany w płytkach ceramicznych to istnieje możliwość montażu do płytek za pomocą małych wkrętów i kołków rozporowych. Wymiana puszki nie musi wiązać się z koniecznością malowania okolicy gniazdka, ponieważ samo gniazdko jest dużo większe od puszki i zakrywa ono ślady gipsowania.

Przeniesienie gniazdek podtynkowych najlepiej wykonywać przy okazji remontu, malowania, jeszcze w stanie deweloperskim. Czas potrzebny na przeniesienie gniazdka zależy od odległości, dostępu i tego czy przewód będzie prowadzony w tynku, pod tynkiem czy w kanale instalacyjnym na tynku. Najszybsze w realizacji są instalacje natynkowe ale mogą one razić swoją estetyką, zwłaszcza w wyremontowanych lokalach.

Ilość gniazdek elektrycznych można zwiększyć. Realizowane jest to przez zamontowanie gniazdek podwójnych w miejsce gniazdek pojedynczych lub wykucie dodatkowych zagłębień i montaż kolejnych puszek, wraz z gniazdami. Całość może znajdować się we wspólnej ramce, również z włącznikami światła.

786 210 287

Wszystkie nowe instalacje powinny mieć uziemione gniazdka. To czy gniazdko elektryczne musi mieć bolec ochronny i w jaki sposób podłączony decyduje układ sieci. W większości budynków mieszkalnych występuje układ TN-C i TN-C-S oraz TT. I w każdym z tych układów należy stosować gniazdka elektryczne z bolcem ochronnym. W układach TN-C-S i TT nie stosuje się zerowania, ale bolec podłączony jest do przewodu ochronnego, uziemienia. W TN-C nie ma wydzielonego przewodu ochronnego, a jego funkcję pełni przewód PEN. Nie wszystkie urządzenia wykorzystują bolec ochronny z gniazdka. Urządzenie, które we wtyczce posiadają otwór na bolec, muszą być podłączone do gniazd typ E (CEE 7/5) czyli okrągłych z bolcem ochronnym. Urządzenia z wtyczką okrągłą bez otworu na bolec ochronny muszą być podłączane do gniazd typu C (CEE 7/1), czyli takich bez bolca ochronnego, chyba, że wymienimy w nich wtyczkę. Urządzenia wyposażone we wtyczkę Europlug mogą być podłączone do każdego z wymienionych typów gniazdek. Bolec ochronny w kontakcie muszą mieć urządzenia klasy I ochronności, czyli takie, które posiadają ochronę przed dotykiem bezpośrednim, a ich metalowa obudowa jest podłączona do zacisku ochronnego. Przykładem urządzeń, które bezwzględnie muszą być podłączone do gniazdek elektrycznych z uziemieniem bądź zerowaniem są pralka, lodówka, piekarnik.

W łazience montujemy kontakty z bolcem ochronnym i stopniem ochrony, co najmniej IP44. W przypadku gniazd podtynkowych ważne jest prawidłowe zamontowanie wszystkich dodatkowych uszczelnień, które znajdują się w komplecie z gniazdem. Należy zwrócić uwagę na szczelność przy krawędziach gniazdka. Może ona być niewystarczająca z powodu fugi pomiędzy płytkami lub chropowatością powierzchni. Najlepiej kiedy otwory na gniazdka w glazurze nie są wykonane tuż przy jej krawędziach.

W przypadku gniazdek natynkowych ważne jest aby przewód zasilający wchodził do gniazdka od dołu. Zmniejszy to możliwość dostania się wody do wnętrza gniazdka.

Kontakty IP 44 lub wyższe posiadają klapkę. Klapka zawsze musi otwierać się do góry (bolec ochronny powyżej wtyków). Zapobiega to wtargnięciu wody do wnętrza gniazdka po przewodzie zasilającym odbiornika. W łazience znajdują się strefy, w których nie wolno montować gniazdek. Zakazane jest montowanie gniazdek na ścianie nad/pod umywalką, wanną lub prysznicem oraz mniej niż 60cm od nich.

Piekarnik elektryczny znajduje się zwykle w ścisłym sąsiedztwie mebli, a wręcz jest w nich zabudowany. Z zasady gniazdko piekarnika powinno znajdować się na ścianie w szafce obok piekarnika, na wysokości 20-30cm od podłogi, tył szafki powinien być wycięty w sposób dający dostęp do gniazdka. Gniazdek nie montuje się w szafkach pod zlewem i 60cm od niego.

Gniazdko za piekarnikiem jest złym pomysłem z powodu braku dostępu do niego. Aby wyciągnąć wtyczkę należy wtedy odkręcić piekarnik i wysunąć go na zewnątrz. Piekarnik jest ciężki, często waży 40kg. Gniazdko za piekarnikiem może zmniejszyć dostępną głębokość. Choć z drugiej strony często mimo wyraźnych wytycznych od producentów, piekarniki montowane są bez jakiegokolwiek luzu dla wentylacji. Piekarnik elektryczny w przeciwieństwie od gazowego nie wymaga kanału dla spalin. Montaż gniazdek za piekarnikami gazowymi jest zabroniony z powodu wysokiej temperatury spalin.

Przeważnie piekarnik może zostać podłączony wspólnie z płytą ceramiczną lub indukcyjną, do gniazdka siłowego. W takim wariancie płyta podłączona jest do dwóch faz, a do trzeciej piekarnik. Zdarza się, że mamy w domu dedykowany obwód tylko do piekarnika, w takim przypadku większą funkcjonalność uzyskamy wykorzystując gniazdo obwodu piekarnika.

Gniazdka elektryczne, które montujemy na zewnątrz muszą być hermetyczne, stopień ochrony co najmniej IP44 (ochrona przed dostępem do części niebezpiecznych drutem, ochrona przed obcymi ciałami stałymi o średnicy 1 mm i większej, ochrona przed bryzgami wody z dowolnego kierunku). Gniazdko, powinno być odporne na promieniowanie słoneczne, a najlepiej gdyby było usytuowane w miejscu o obniżonej ekspozycji na słońce.

Gniazda podtynkowe można montować w miejscach dobrze osłoniętych przed deszczem i wodą spływającą po elewacji budynku. W gniazdach podtynkowych mimo zastosowanych uszczelnień, woda potrafi penetrować gniazdka, wnikać pomiędzy izolację przewodów. Do zastosowań na zewnątrz budynku zdecydowanie zalecam używanie gniazd natynkowych. Jeżeli miejsce montażu gniazdka nie może być wystarczająco zabezpieczone można zastosować skrzynkę elektryczną, a kontakt umieścić wewnątrz. Gniazdka nie mogą być zbyt nisko ze względu na rosę i śnieg.

Natynkowe gniazda zamontowane na zewnątrz budynku pomimo wystarczającej ochrony, potrafią zostać zalane z powodu nieszczelności w miejscu wprowadzonego przewodu. Przewód do gniazdek natynkowych powinien do tych gniazd wchodzić od dołu. Jeżeli przewód jest prowadzony z góry np. z poddasza, to zasadnym jest ominięcie gniazdka natynkowego i wykonanie dwóch łuków i wejście przewodem do gniazdka od dołu. Zabezpieczy to gniazdo przed zamoknięciem w skutek wody spływającej po przewodzie lub kanale instalacyjnym.

Klapki zabezpieczające gniazdek powinny otwierać się do góry. Czyli bolec ochronny gniazdka, zwany uziemieniem, powinien być powyżej linii otworów na bolce wtyczki. Zamontowanie gniazdka obróconego o 90° lub 180° powoduje możliwość jego zamoknięcia.

Każde gniazdko elektryczne powinno być wyposażone w podłączony bolec ochronny. Obwody wyprowadzone na zewnątrz, powinny mieć indywidualne zabezpieczenia przeciążeniowe, zwarciowe oraz różnicowoprądowe

Prawidłowe zerowanie gniazdek polega na identyfikacji przewodu fazowego, a następnie przepięcie przewodu neutralno-ochronnego do zacisku ochronnego. Z zacisku ochronnego wyprowadzamy przewód do zacisku neutralnego. Omyłkowe podłączenie przewodu fazowego L do zacisku ochronnego PE lub neutralnego N tworzy zagrożenie życia. Po prawidłowym zamontowaniu przewodów i osadzeniu gniazdka w puszcze należy wykonać pomiar obecności napięcia pomiędzy otworem L i N oraz L i bolcem PE, oraz ciągłości przewodu pomiędzy N i PE. Kolejnym pomiarem, który należy wykonać, jest pomiar impedancji pętli zwarcia. Pomiar ten pozwala wykryć m.in. nieprawidłowy docisk w zaciskach śrubowych. Pomiar impedancji czasami należy jeszcze uzupełnić pomiarem rezystancji izolacji.

Zerowanie gniazdek czy wymianę gniazdek na gniazdka z bolcem ochronnym należy poprzedzić identyfikacją układu sieci zasilającej. Nie wszystkie układy sieci dopuszczają zerowanie. Układem sieci, w którym stosujemy zerowanie jest TN-C. W układzie TN-C-S, TN-S i TT, nie stosuje się zerowania. W układzie TT i TN-C-S każdy obwód musi być wyposażony w dodatkowy przewód ochronny oznaczony barwą żółto-zieloną. Przewód ochronny jest podłączony do bolca ochronnego w gniazdku. Nie stosuje się wtedy zerowania, a jego wykonanie powoduje, że w przypadku przebicia na obudowę, obwód nie zostanie wyłączony przez różnicówkę. Natomiast próba podłączenia przewodu ochronnego do bolca ochronnego i równoczesne wykonanie zerowania spowoduje co najmniej natychmiastowe wyłączenie instalacji przez w/w zabezpieczenie. Nie można zerować instalacji elektrycznych, które posiadają przewód ochronny.

Gniazdo natynkowe to gniazdo nie posiadające puszki. Całość gniazdka wystaje poza ścianę. Natomiast gniazda podtynkowe to takie, w których nad ścianę wystaje jedynie ramka z szyldem gniazdka, natomiast kostka montażowa znajduje się wewnątrz ściany, w plastikowej puszcze.

W garażu, piwnicy czy na zewnątrz, bardziej sprawdzą się gniazdka elektryczne natynkowe, są one szczelniejsze i bardziej odporne mechanicznie. Gniazda natynkowe mogą być stosowane w instalacji natynkowej (rurki i kanały elektroinstalacyjne, przewody kabelkowe), wtynkowej i podtynkowej, natomiast gniazd podtynkowych nie stosuje się przy instalacji natynkowej.

Do pojedynczej puszki elektrycznej można zamontować podwójne gniazdo podtynkowe. W podwójnym gnieździe łączniki wtykowe są obrócone względem siebie o pół obrotu. W górnym wtyku bolec ochronny jest na dole, a w dolnym na górze. Gniazdka podwójne nie posiadają konstrukcji odpowiedniej do montażu w łazience i pomieszczeniach wilgotnych.

Obrócenie wtyków względem siebie powoduje, że bolec ochronny (pot. uziemiający) nie jest w jednych gnieździe na górze, a przewód fazowy i neutralny są zamienione miejscami względem siebie. W Polskich normach nie znajdują się zapisy określające, po której stronie musi znajdować się wtyk fazowy, natomiast ogólnie przyjęto, że po lewej. Gniazdka elektryczne podwójne do puszek pojedynczych mogą zaburzać realizację tej reguły. W podwójnym gnieździe, gdzie wtyki są zamienione, mogą nie działać urządzenia, które wymagają podłączonej fazy po lewej stronie (względem bolca ochronnego umieszczonego na górze). Do takich urządzeń można zaliczyć kotły grzewcze i pompy.

Najbardziej popularne w domach gniazdo elektryczne z bolcem ochronnym posiada obciążalność 16A. Co pozwala na podłączenie urządzenia o mocy ponad trzech i pół kilowata (230V * 16A = 3680W). W większości przypadków pozwala to na podłączenie do takiego gniazdka piekarnika elektrycznego. Większe piekarniki mogą wymagać podłączenia do gniazd siłowych dla płyt indukcyjnych lub gniazd przemysłowych.

Czasami w miejscu podłączenia piekarnika nie ma gniazda jednofazowego, ale znajduje się gniazdo siłowe, do którego podłączona jest płyta indukcyjna. Podłączenie piekarnika wspólnie z płytą indukcyjną do jednego gniazda jest możliwe. Istotne jest zamontowanie gniazda, które zabezpieczy przewody przed wyrwaniem.

W instalacjach trójfazowych istotne jest równomierne obciążenie trzech faz. Podłączenie piekarnika do wspólnej fazy wraz z kuchenką mikrofalową, czajnikiem i ekspresem do kawy, może powodować wyzwalanie zabezpieczeń przeciążeniowych (pot. wybijanie bezpieczników) mimo, że pozostałe dwie fazy nie będą obciążone. Jeżeli instalacja, a w niej obwód kuchni posiada potrójne zabezpieczenie typu B16, to taki obwód może teoretycznie dostarczać (3 * 3680W = 11040W) 11kW energii elektrycznej. Natomiast podłączenie i równoczesne uruchomienie tylko do jednej fazy czajnika 2kW, mikrofalówki 1kW, i piekarnika 3,5kW, skończy się szybkim wybiciem bezpiecznika całego obwodu, mimo że dopiero została wykorzystana połowa z dostępnej mocy 11kW. Do wykrywania faz używany jest miernik napięcia oraz kolejności faz. Obciążenie faz można sprawdzić amperomierzem w rozdzielnicy lub odczytać z licznika energii elektrycznej.

Na rynku dostępne są powszechnie przemysłowe gniazda siłowe (trójfazowe) o obciążalności styków 16, 32, i 63 amperów. Są to gniazda natynkowe. Dostępne są również gniazda tablicowe czyli takie, które montuje się np. w obudowach szaf sterowniczych, rozdzielczych. Gniazda natynkowe jak i tablicowe nie nadają się do montażu podtynkowego i mają spore rozmiary (istnieją kompletne gniazda przemysłowe podtynkowe, mające własne dedykowane puszki, ale są niepopularne). Rozmiary gniazda przemysłowego wraz z wtyczką przekraczają zwykle wolne przestrzenie za meblami kuchennymi.

W Polsce, w nowych instalacjach stosuje się gniazda, w którym przewody są zamocowane trwale w zaciskach śrubowych. Na rynku istnieje wtyczka pięciopinowa Perilex, zestaw wtyczka i gniazdo jest relatywnie drogi. Perilex jest popularny za granicą, ale nie w Polsce. Innymi sposobami montażu płyt indukcyjnych są złączki WAGO lub listwy zaciskowe. Przy wszystkich alternatywnych rozwiązaniach należy pamiętać o nominalnym obciążeniu styków, zastosowanych złączek.

Przy wyborze gniazda do płyty indukcyjnej lub kuchenki elektrycznej, należy pamiętać, że zaciski oznaczone jako 2,5mm² pomieszczą jedynie przewody o przekroju do 2,5mm² typu DY, czyli drut. Natomiast przewód typu linka giętka LgY wraz z wymaganą tulejką może się nie mieścić w taki zacisk. Dlatego przy zakupie gniazdek do AGD lepiej kupić te z zaciskami na przewody 4mm², zwłaszcza, że różnica cenowa jest niewielka. Bez względu na rodzaj gniazda ważne jest pewne zamocowanie przewodów. Przewody powinny wchodzić do gniazd od dołu, a sam przewód powinien być luźny i z zapasem, umożliwiającym łatwy demontaż sprzętu. Należy pamiętać o dokręceniu wszystkich odgiętek i zabezpieczeń. Do zamocowania przewodów przydatne mogą okazać się opaski samozaciskowe (trytki) oraz uchwyty typu UP.

Na rynku dostępne są gniazda przemysłowe siłowe cztero i pięciowtykowe. Każde z nich posiada wtyki fazowe: L1, L2, i L3 oraz PE (ochronny). Gniazdo pięciowtykowe posiada dodatkowo wtyk N (neutralny). Gniazda czterowtykowe stosuje się do zasilania silników trójfazowych. Jest to możliwe, ponieważ w silniku trójfazowym wszystkie uzwojenia silnika są identyczne, a tym samym prąd płynący każdą z faz jest równy pozostałym. Urządzenia, które obciążają fazy niesymetrycznie muszą mieć podłączony przewód N.

Przemysłowe gniazda siłowe mają znormalizowane kształty i wielkości odpowiadające napięciom i prądom, do których są przeznaczone. Gniazda przemysłowe z innego kraju mogą nie pasować do gniazdek stosowanych w Polsce. Gniazda produkuje się w kilku wielkościach, zależnie od maksymalnego długotrwałego prądu. Mamy więc na rynku gniazda 16A, 32A i 63A. Nie są one zamienne, ale dzięki temu niefachowa obsługa nie będzie mogła podłączyć urządzenia o poborze np. 40A do gniazda 32A. Gniazda przemysłowe są zabezpieczane bezpiecznikami o wartości co najwyżej równej, nominalnemu prądowi obciążenia styków. Gniazda przemysłowe najczęściej zabezpiecza się wyłącznikami nadprądowymi typu C. Produkowane i dostępne są gniazda przemysłowe również większe niż na prąd 63A. Największe gniazda i wtyczki posiadają nakrętki i gwinty służące do wsadzenia, zabezpieczenia i wyciągnięcia wtyczki z gniazda.

Współczesne przemysłowe gniazda siłowe nie sa kompatybilne z gniazdami produkowanymi 50 lat temu. Często można spotkać tzw. przejściówki własnej roboty. Mogą one być niebezpieczne. W ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat instalacje zmieniły się. Aktualnie złącze ma obowiązkowy, dodatkowy pin tj. bolec ochronny. Stare złącza nie miały tego pinu. Zdarza się więc, że stare gniazdo wraz przedłużaczami ma w sobie: niepodłączony bolec ochronny; bolec ochronny podłączony do N; przewód N podłączony do PE; a czasami wykorzystane są piny fazowe do podłączenia N, PEN lub PE. Nie można mieć zaufania do takich konstrukcji. Wtyczki takiego gniazda powinny być wymienione na współczesne, a sposób ich podłączenia zweryfikowany przez uprawnionego elektryka.

W domach pojawiają się znów przemysłowe gniazda siłowe ponieważ są one wykorzystywane do ładowania pojazdów elektrycznych. Dawniej były one bardziej popularne z powodu używania silników trójfazowych np. do cięcia drewna. Natomiast najbardziej popularny sprzęt wykorzystujący siłę czyli płyta indukcyjna jest podłączony raczej do złącza zaciskowego niż gniazda tj. złącza wtykowego. Wiele osób zastanawia się dlaczego nie można wykonać małej pięciopinowej wtyczki właśnie do podłączania płyty, kuchenki elektrycznej i jej spopularyzować. Istnieje taka wtyczka i gniazdo. Jest bardzo popularna za naszą zachodnią granicą i nazywa się Perilex. Jest produkowana jako gniazdo podtynkowe i natynkowe na prądy 16 i 25 amper. Relatywnie wysoki koszt wtyczek i gniazdek powoduje niską popularność na naszym rynku.

Gniazdo elektryczne można dołożyć, przesunąć lub zlikwidować. Istotne jest aby pozostawić dostęp do wszystkich czynnych zakończeń przewodów. Najczęściej gniazdka przesuwa się w kuchni. Zdarza się dość często. Że gniazdo zostaje przesunięte, a stara puszka, w której znajdują się złącza przewodów, zostaje zatynkowana, czasem pokryta glazurą. O ile daje to wysokie walory estetyczne to może być niepraktyczne w dłuższym czasie. Instalacje starzeją się, miejsca połączeń przewodów muszą być przeglądane. Po latach dochodzi do korozji elementów łączących. Brak możliwości inspekcji starych puszek, a nawet ich lokalizacji, może sprawić, że awaria kostki złączki za 2zł będzie wiązać się z demontażem mebli kuchennych, wezwaniem fachowca z detektorem i kuciem płytek oraz ścian. Czyli sprowadzi się do remontu kuchni.

Często spotykaną poradą jest robienie zdjęć przed przesuwaniem gniazdek. Jest to jednak coś o czym trzeba pamiętać, coś co trzeba przechowywać. Korzystniejsze może się okazać usunięcie gniazdka wraz z odłączeniem przewodu we wcześniejszym punkcie obwodu, a do gniazdka docelowego doprowadzenie zasilania z puszki, która będzie w przyszłości dostępna. Co prawda wciąż gdzieś za płytkami będziemy mieć przewód, ale będzie on nieczynny, bez napięcia, będzie bezpiecznie i bezawaryjnie. O dostępie do puszek warto również pamiętać w czasie montażu mebli. Okno rewizyjne będzie zdecydowanie wygodniejsze niż ewentualny demontaż mebli.

Jeżeli chcemy przesunąć gniazdo, a nie chcemy kuć ścian to możemy zastosować kanały instalacyjne, a w niektórych miejscach można wykorzystać listwy przypodłogowe. Kanały i listwy instalacyjne są najtańszą, najszybszą oraz najczystszą metodą przesunięcia kontaktu. Nadają się przede wszystkim do garaży, obiektów przemysłowych i drewnianych. Szczególnie rurki elektroinstalacyjne mają industrialny wygląd. Technologie kładzenia instalacji można łączyć. Można kanał instalacyjne prowadzony natynkowo zakończyć gniazdem podtynkowym jak i gniazdo natynkowe zasilić przewodem prowadzonym podtynkowo lub wtynkowo.

Jeżeli gniazdo zostało jednorazowo zalane czystą wodą to wystarczy je wysuszyć. Natomiast jeśli gniazdo było przed dłuższy czas narażone na wilgoć to najprawdopodobniej trzeba będzie je wymienić. Zdarza się również, że gniazdo jest suche ale ściana, w której osadzona jest puszka jest bardzo wilgotna. W takim miejscu lepiej zamontować hermetyczne gniazdo natynkowe. W przypadku zalania sokiem, gniazdo należy odłączyć, odkręcić i przepłukać pod bieżącą ciepłą woda z dodatkiem detergentu. Powierzchnie, które zostaną zalane sokiem, słoną wodą, są zakurzone lub brudne, mogą przewodzić niewielki prąd nawet po wyschnięciu. Możliwe, że prądy płynące po powierzchni gniazdka będą tak duże, że będą wyzwalały różnicówkę.

Wszelkie prace związane z naprawą gniazdek należy wykonywać przy wyłączonym napięciu. Próby naprawy wypada gniada elektrycznego bez odłączenia napięcia mogą skończyć: się porażeniem prądem, poparzeniem lub uszkodzeniem wzroku.

Kontakt może zostać wyrwany ze ściany z powodu szarpnięcia za przewód lub wtyczkę. Często zdarza się, że kontakt zostanie wyrwany podczas przesuwania mebli będących blisko ściany. Gniazdko może wypaść jeżeli jest nieprawidłowo osadzone. Gniazdka podtynkowe wyposażone są w haczykowe łapki, które rozchyla się wkręcając połączone z nimi śruby. Łapki klinują się we wnętrzu puszki. Często ta forma montażu nie jest wystarczająca, zwłaszcza dla mocno eksploatowanych gniazd. Alternatywną metodą montażu są wkręty, którymi przykręca się gniazdko do puszki elektroinstalacyjnej osadzonej w ścianie. Nie jest to zawsze możliwe ponieważ: puszka może znajdować się zbyt głęboko; nie ma w niej otworów na wkręty; albo otwory puszki nie pokrywają się z tymi w gnieździe ponieważ puszka została nieprawidłowo osadzona.

Niski koszt zakupu gniazdka i ich łatwa dostępność sprawiają, że wszelkie gniazdka noszące ślady uszkodzeń w formie pęknięć przetarć lepiej wymienić na nowe. To samo tyczy się gniazd w którym z jakiś powodów zaciski nie trzymają solidnie przewodów.

Jeżeli przewody wystające z puszki są zbyt krótkie, to można je przedłużyć. Do przedłużenia przewodów najlepiej sprawdzą się złączki WAGO. Przewód w typowym gnieździe jednofazowym, którym będziemy przedłużać powinien być miedziany o przekroju 2,5mm². W gniazdkach używamy przewodów typu drut DY, przewód typu linka LgY nie sprawdzi się tak dobrze, a czasem montaż będzie niemożliwy. Jeżeli instalacja jest aluminiowa to musimy użyć pasty stykowej. Pastą wypełniamy całą złączkę WAGO, oraz pokrywamy wszystkie odsłonięte przewody, które będą umieszczone w złączce. Przewody powinny mieć zdjętą izolację tylko w części, w której wchodzą do zacisków, jeżeli uszkodzimy lub zauważymy uszkodzoną izolację to należy ją naprawić taśmą izolacyjną, a najlepiej koszulką termokurczliwą. Podczas przedłużania przewodów należy stosować reguły barw stosowanych w elektryce. Przewód napięciowy, fazowy powinien być koloru brązowego, może być również koloru czarnego lub szarego; przewód neutralny musi być koloru niebieskiego; przewód ochronny musi być barwy zółto-zielonej.

Po remoncie, dołożeniu warstwy płyt kartono-gipsowych lub glazury, może okazać się, że puszki są zbyt głęboko i łapki gniazdek trzymają bardzo słabo lub wcale. Jeżeli puszki są wyposażone w otwory na wkręty to można użyć ogólnodostępnych pierścieni. Pierścienie mają grubości: 6, 12 i 24mm. W starszych instalacjach puszki elektryczne nie posiadają otworów na wkręty i montaż pierścieni dystansowych nie będzie możliwy, należy wtedy wymienić puszkę, a jeśli jest to niemożliwe to można zamocować gniazdo do glazury za pomocą wkrętów i kołków rozporowych. Przy wykonywaniu otworów w glazurze dobrze jest nie używać udaru w pierwszej fazie wiercenia aby nie uszkodzić płytek. Do zamocowania kontaktu w glazurze wystarczą kołki rozporowe ø5mm, do których pasują wkręty ø3-3,5mm, również wkręty osprzętowe.

Na rynku dostępnych jest wiele rodzajów puszek elektrycznych. Puszka, w której montuje się gniazdka ma średnicę 60mm i głębokość od 40 do 80mm, jeżeli grubość ściany jest wystarczająca do lepiej zamontować puszkę o głębokości 60mm. Jeżeli do puszki doprowadzony będzie jeden przewód to wystarczy głębokość 40mm. Jeśli do puszki będzie dochodzić wiele przewodów, to lepiej zostawić miejsce na złączki i przewody, montując puszkę o głębokości co najmniej 60mm.

Jeżeli puszka ma pomieścić jeszcze jakąś automatykę domu lub zasilacz świateł LED, to można kupić puszki z kieszonką. Puszki z kieszonką występują jako pojedyncze, podwójne i potrójne. Montaż puszki z kieszonką w już istniejącej instalacji na podłożu betonowych jest bardziej pracochłonny ponieważ nie sprowadza się tylko do wywiercenia pojedynczego otworu pod puszkę.

Puszki elektryczne do montażu w płytach kartonowo-gipsowych mają kołnierz, na którym opierają się o zewnętrzną krawędź płyty. Do blokowanie przed wypadnięciem służą blaszki znajdujące się po bokach. Wkręcając śruby blaszek powodujemy, że odginają się one na boki, a w końcowej fazie blokują się o wewnętrzną krawędź płyty. Z mechanizmem działania blaszek lepiej zapoznać przed osadzeniem puszki ponieważ po wsadzeniu w otwór ewentualne wyjęcie będzie utrudnione lub zakończy utratą blaszek. Otwornice do osadzania puszek w płytach gipsowo-kartonowych muszą być dokładnie dobrane do puszek, różnica nawet dwóch milimetrów może spowodować brak możliwości osadzenia puszki.

Puszki modułowe, szeregowe są świetnym rozwiązaniem zapewniającym osadzenie puszek z dużą precyzją. Posiadają one na bokach prostokątne zaczepy, którymi łączy się kolejne puszki ze sobą. Puszki szeregowe eliminują problem z ich nieprawidłowym rozstawem i kątem, co jest bardzo ważne kiedy kilka gniazd będzie obok siebie, we wspólnej ramce.